Ruim 2 maanden geleden vertrok ik naar Australië. Het doel was om mijn stage met een voldoende af te sluiten en dus mijn diploma te halen. Het doel was ook om een boel te leren en ontdekken over mezelf. Wat ik nou echt precies leuk vind en wat ik nu precies wil doen als ik dat diploma zo meteen binnen heb. Mijn periode hier is bijna op de helft en ik heb al een boel inzichten gedaan die ik graag met jullie wil delen vandaag.
Mijn stagebegeleider is een man van veel woorden, hij praat graag. Niet over koetjes en kalfjes, nee hij praat graag over het leven. Zelf heeft hij ontzettend veel meegemaakt en ontzettend veel ervaring waar hij graag over verteld. Hij probeert het zo inspirerend mogelijk te brengen. En hoewel je soms te moe bent na een lange dag om te luisteren, er blijft ook regelmatig wat hangen. Zo had ik al vrij snel door dat als ik mezelf wil ontwikkelen als fysiotherapeut een master toch wel een must is. Ervaring en je eigen handelen ontdekken is minstens zo belangrijk en daarom lijkt een deeltijd master de beste optie. Sportfysiotherapie en manuele therapie trekt me allebei ontzettend en ik had geen idee wat eigenlijk de beste keus voor mij zou zijn. Mijn stagebegeleider is musculoskeletaal therapeut, een combinatie van beide. Een rondje googlen leerde mij dat je deze master in Nederland ook kan volgen, in Enschede om precies te zijn. En zo kwam het dat ik me op 5 oktober inschreef voor die master, een skype toelatingsgesprek had en nu op 8 februari mijn eerste schooldag heb.
Vorige week donderdag had mijn Amerikaanse stage genoot mijn laatste dag. Hij had 12 weken stage gelopen in de praktijk waarvan dus 9 weken samen met mij. In Amerika is fysiotherapie een 7 jarige studie en ben je dus dokter als je je diploma hebt gehaald. Het gevoel dat hij en ik nu hetzelfde beroep uitoefenen maar dat hij wel een dokterstitel heeft zorgde er weer even voor dat ik me extra zeker voelde over mijn master. Over drie jaar kan ik me als het goed is 'master of science' noemen.
Vandaag was het tijd voor mijn tussentijdse evaluatie op stage. Gelukkig zijn ze blij met mij en ziet het er goed uit. Van mijn ene begeleider kreeg ik een 7, van de andere een 8. Een 7 telt voor mij als een 6je dus ik ga nog even mijn best doen een 8 als eindbeoordeling binnen te slepen.
Afgelopen dinsdag was de Melbourne cup. Een paardenrace in Melbourne die ontzettend groot is en veel aanzien heeft. Hij is dus in Melbourne, maar hier in Sydney houden ze op dezelfde dag ook paardenrace. Mijn stagebegeleider wilde graag naar de paardenrace toe en deed de praktijk dicht. Wij kregen ook de kans om dus te gaan en dat deden we. Het is een hele chique bedoeling, allemaal mensen die er fancy uitzien, veel geld hebben, veel geld inzetten op de paarden en zichzelf allemaal erg belangrijk vinden. Dat is niet het gedrag wat ik graag wil vertonen later, maar de verhalen achter hoe deze mensen aan hun geld zijn gekomen zijn wel interessant. De meeste zijn ondernemers en hebben heel hard gewerkt om te komen waar ze nu zijn. Ondernemen, zou dat wat voor mij zijn? Nou eigenlijk misschien wel. Iets ontwikkelen wat echt van mezelf is, iets waar ik alles in kwijt kan en trots op kan zijn. Je een eigen praktijk lijkt me ooit in de toekomst wel mooi, maar dat is nog wel een hele verre toekomst. Zou ik nu misschien al wat kunnen? Het masseren tijdens de marathon en de kano tocht vond ik wel erg leuk. Misschien is sportmassage wat voor mij. Misschien kan ik wel een kamertje vrijmaken in huis, een mooie massagetafel neerzetten en sporters masseren. Tapen waar nodig is, ze motiverende woorden geven, naar hun verhalen luisteren. Ja wie weet is dat nog wel wat voor mij tijdens de komende jaren.
Wat nou het moraal van dit verhaal is? Geen idee, ik denk dat ik gewoon ontzettend veel zin heb in alles wat komen gaat. Ik ben nog maar op de helft, maar ik ben nu al blij met alles wat ik hier in mijn eentje hebt ontdekt en ondernomen. Dat maakt me sterkt voor de toekomst, kom maar op.
Liefs, Maartje
p.s. hieronder nog wat foto's van de horse race. Op de eerste foto zie je een aantal van mijn huisgenoten. De andere foto's zijn met stagiaires van de praktijk. Mijn bloemenkransje was zelf gemaakt met bloemetjes uit de tuin van de buren ;)
Mijn stagebegeleider is een man van veel woorden, hij praat graag. Niet over koetjes en kalfjes, nee hij praat graag over het leven. Zelf heeft hij ontzettend veel meegemaakt en ontzettend veel ervaring waar hij graag over verteld. Hij probeert het zo inspirerend mogelijk te brengen. En hoewel je soms te moe bent na een lange dag om te luisteren, er blijft ook regelmatig wat hangen. Zo had ik al vrij snel door dat als ik mezelf wil ontwikkelen als fysiotherapeut een master toch wel een must is. Ervaring en je eigen handelen ontdekken is minstens zo belangrijk en daarom lijkt een deeltijd master de beste optie. Sportfysiotherapie en manuele therapie trekt me allebei ontzettend en ik had geen idee wat eigenlijk de beste keus voor mij zou zijn. Mijn stagebegeleider is musculoskeletaal therapeut, een combinatie van beide. Een rondje googlen leerde mij dat je deze master in Nederland ook kan volgen, in Enschede om precies te zijn. En zo kwam het dat ik me op 5 oktober inschreef voor die master, een skype toelatingsgesprek had en nu op 8 februari mijn eerste schooldag heb.
Vorige week donderdag had mijn Amerikaanse stage genoot mijn laatste dag. Hij had 12 weken stage gelopen in de praktijk waarvan dus 9 weken samen met mij. In Amerika is fysiotherapie een 7 jarige studie en ben je dus dokter als je je diploma hebt gehaald. Het gevoel dat hij en ik nu hetzelfde beroep uitoefenen maar dat hij wel een dokterstitel heeft zorgde er weer even voor dat ik me extra zeker voelde over mijn master. Over drie jaar kan ik me als het goed is 'master of science' noemen.
Vandaag was het tijd voor mijn tussentijdse evaluatie op stage. Gelukkig zijn ze blij met mij en ziet het er goed uit. Van mijn ene begeleider kreeg ik een 7, van de andere een 8. Een 7 telt voor mij als een 6je dus ik ga nog even mijn best doen een 8 als eindbeoordeling binnen te slepen.
Afgelopen dinsdag was de Melbourne cup. Een paardenrace in Melbourne die ontzettend groot is en veel aanzien heeft. Hij is dus in Melbourne, maar hier in Sydney houden ze op dezelfde dag ook paardenrace. Mijn stagebegeleider wilde graag naar de paardenrace toe en deed de praktijk dicht. Wij kregen ook de kans om dus te gaan en dat deden we. Het is een hele chique bedoeling, allemaal mensen die er fancy uitzien, veel geld hebben, veel geld inzetten op de paarden en zichzelf allemaal erg belangrijk vinden. Dat is niet het gedrag wat ik graag wil vertonen later, maar de verhalen achter hoe deze mensen aan hun geld zijn gekomen zijn wel interessant. De meeste zijn ondernemers en hebben heel hard gewerkt om te komen waar ze nu zijn. Ondernemen, zou dat wat voor mij zijn? Nou eigenlijk misschien wel. Iets ontwikkelen wat echt van mezelf is, iets waar ik alles in kwijt kan en trots op kan zijn. Je een eigen praktijk lijkt me ooit in de toekomst wel mooi, maar dat is nog wel een hele verre toekomst. Zou ik nu misschien al wat kunnen? Het masseren tijdens de marathon en de kano tocht vond ik wel erg leuk. Misschien is sportmassage wat voor mij. Misschien kan ik wel een kamertje vrijmaken in huis, een mooie massagetafel neerzetten en sporters masseren. Tapen waar nodig is, ze motiverende woorden geven, naar hun verhalen luisteren. Ja wie weet is dat nog wel wat voor mij tijdens de komende jaren.
Wat nou het moraal van dit verhaal is? Geen idee, ik denk dat ik gewoon ontzettend veel zin heb in alles wat komen gaat. Ik ben nog maar op de helft, maar ik ben nu al blij met alles wat ik hier in mijn eentje hebt ontdekt en ondernomen. Dat maakt me sterkt voor de toekomst, kom maar op.
Liefs, Maartje
p.s. hieronder nog wat foto's van de horse race. Op de eerste foto zie je een aantal van mijn huisgenoten. De andere foto's zijn met stagiaires van de praktijk. Mijn bloemenkransje was zelf gemaakt met bloemetjes uit de tuin van de buren ;)