Hallo allemaal,
Ik ben weer in Nederland! Vorige week maandag morgen kwam ik aan op Schiphol en stond Erik op me te wachten. Mama, Ciske en Steffie waren thuis en samen hebben we lekker gekletst, gegeten en thee gedronken. Ik fietste nog een rondje met Erik en 's avonds vertrokken we naar Landal voor een midweekje samen.
Ik wilde nog wel graag even een berichtje schrijven over Nieuw Zeeland, het was daar echt geweldig dus dat verdiend zeker een plekje hier. Alles is dan compleet en dat maakt het voor mezelf makkelijker om alles te onthouden. Het is wel een erg lang stuk dus verdeel het gerust over de week ;)
Donderdag 21 januari was mijn laatste nacht in Sydney. Ik weet niet of het de adrenaline was of het feit dat het echt een sauna was in mijn kamer, maar slapen ging niet echt. Vrijdag was ik vroeg wakker, na nog wat inpakken besloot ik laatste keer te gaan sporten in de warmte. Ik douchte, pakte de laatste dingen in en ging lunchen samen met Anika en Jennieke. Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen, ik ging terug naar huis en met de bus naar het vliegveld. Het regende ineens heel erg hard en er waren gigantische files maar gelukkig was ik op tijd. Later kreeg ik een berichtje van mama of we vertraging hadden. Op het vliegveld was nog niks bekend maar blijkbaar stond het al wel op internet. Uiteindelijk bleek dit te kloppen en een uurtje later dan gepland (9 uur 's avonds) stegen we op. Om half twee 's nachts kwam ik aan in Christchurch. Ad en Anita stonden hier om te wachten. We sliepen in een schattig motel en bleven hier nog even zitten kletsen.
Ik ben weer in Nederland! Vorige week maandag morgen kwam ik aan op Schiphol en stond Erik op me te wachten. Mama, Ciske en Steffie waren thuis en samen hebben we lekker gekletst, gegeten en thee gedronken. Ik fietste nog een rondje met Erik en 's avonds vertrokken we naar Landal voor een midweekje samen.
Ik wilde nog wel graag even een berichtje schrijven over Nieuw Zeeland, het was daar echt geweldig dus dat verdiend zeker een plekje hier. Alles is dan compleet en dat maakt het voor mezelf makkelijker om alles te onthouden. Het is wel een erg lang stuk dus verdeel het gerust over de week ;)
Donderdag 21 januari was mijn laatste nacht in Sydney. Ik weet niet of het de adrenaline was of het feit dat het echt een sauna was in mijn kamer, maar slapen ging niet echt. Vrijdag was ik vroeg wakker, na nog wat inpakken besloot ik laatste keer te gaan sporten in de warmte. Ik douchte, pakte de laatste dingen in en ging lunchen samen met Anika en Jennieke. Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen, ik ging terug naar huis en met de bus naar het vliegveld. Het regende ineens heel erg hard en er waren gigantische files maar gelukkig was ik op tijd. Later kreeg ik een berichtje van mama of we vertraging hadden. Op het vliegveld was nog niks bekend maar blijkbaar stond het al wel op internet. Uiteindelijk bleek dit te kloppen en een uurtje later dan gepland (9 uur 's avonds) stegen we op. Om half twee 's nachts kwam ik aan in Christchurch. Ad en Anita stonden hier om te wachten. We sliepen in een schattig motel en bleven hier nog even zitten kletsen.
Na het ontbijt op zaterdag vertrokken we richting het centrum en Hagley park. We liepen een ronde door de stad. Een aantal jaren geleden werd Christchurch getroffen door een grote aardbeving, dit is nog duidelijk terug te zien in de stad. Het was indrukwekkend om te zien hoe een groot aantal gebouwen leeg stonden, half waren ngestort of gesloopt werden. Het was ook een unieke stad door alle projecten waar ze mee bezig waren. Er is een hoop kunst te vinden in de stad om te boel wat op te vrolijken en ook de container mall is erg leuk. De stad had wel iets. Later gingen we terug naar Hagley park waar het buskers festival bezig was. We hadden een picknick en keken naar wat shows. Het was een hele warme dag en later vertrokken we dan ook naar Sumner Beach. Het strand was dan misschien iets minder mooi als in Sydney, de bergen op de achtergrond compenseerde dit helemaal. Het was een hele gezellige dag! 's Avonds sliep ik in een hostel in het centrum.
Zondag ochtend moest ik om 7 uur 's morgens bij een hotel verzamelen voor mijn reis. Om zo veel mogelijk van het Zuider eiland te zien had ik besloten een georganiseerde reis te doen. Van het mooie weer was helaas weinig meer over en het regende. We waren met een gezellige groep mensen en het klikte eigenlijk meteen tussen iedereen. We vertrokken richting Springfield, het dorp van de simpsons. Ik heb eigenlijk niks met de serie maar aangezien mijn nieuwe naam hier Marge was, een figuur uit de simpsons moest ik toch echt even met de donut op de foto. We reden naar Hokitikia voor lunch en gingen daarna door richting de bergen. Rond 4 uur kwamen we aan bij Fox glacier. Door de laaghangende bewolking waren de bergtoppen niet te zien. We liepen een ronde om Lake Matheson en werden drijfnat. In het hostel namen we een warme douche en kregen we een diner. 's Avonds bleven we nog in de bar hangen en we speelde bowling op een Xbox. Het was met een soort webcam die al je beweging ziet en hierdoor heb je geen controller meer nodig in je hand. Misschien ben ik ouderwets maar ik had dit nog nooit eerder gezien en vond het echt heel erg apart. Ook knutselde allemaal onze eigen 'foot print' voor aan de muur.
Maandag ochtend ging om 6 uur de wekker. Het plan was eigenlijk om met een helikopter de gletsjer op te gaan en hier een wandeling over het ijs te maken. Door het slechte weer kon dit helaas niet doorgaan, het was te gevaarlijk. Helemaal ingepakt wandelde we een stuk over de berg. We probeerde zo dicht mogelijk bij het ijs te komen maar door veel regen rolde er een heleboel stenen naar beneden. De regen merkte we al snel niet meer en het werd een leuke tocht. Eind van de ochtend gingen we de bus weer in. In Haast hadden we een plaspauze en iets verderop stopte we bij de Thundercreek falls. We reden verder naar Queenstown en stopte onderweg bij lake Hawera om wat rond te kijken. In Queenstown aangekomen aten we en gingen daarna door naar de Cowboy bar. Echt een geweldige bar, een grote opgezette beer bij binnenkomst en verder overal dieren en western achtige dingen. Er was hele goede jaren '80/'90 muziek en het werd een gezellige avond. Er moest uiteindelijk ook nog even een rondje gemaakt worden op de stier.
Dinsdag sliepen we tot een uur of 8, wat voor mij echt als uitslapen voelde. We hadden twee vrije dagen in Queenstown om zelf in te vullen. 's Morgens na het ontbijt liepen we eerst het dorpje in om wat winkeltjes te kijken, het is echt een gezellig plaatsje waar je een duidelijk wintersport gevoel krijgt. Als lunch kwamen de Amerikanen met een goed idee, toast met pindakaas en banaan, echt een aanrader! 's Middags ging ik met een aantal mensen raften. Met een busje reden we naar de startplaats aan de shotover river. Het was een ritje van 40 minuten dwars door de bergen over een onverharde weg. Het was echt belachelijk mooi, zo door de bergen was ik nog nooit gegaan. Helemaal niks verder om je heen. We raften twee uur lang terug naar het dorp. Het liep door een creeck en het was een mooi maar ook heftige tocht. Door alle regenval van de laatste weken waren de stroomversnellingen extra sterk. Ik was wel helemaal bevroren toen we terug kwamen. 's Avonds hadden we pizza avond met de groep, vervolgt door een bezoekje aan de ice bar. Een bar waar het -15 graden is en alles van ijs is gemaakt. We kregen dikke jassen en handschoenen aan. Er moest flink gedanst worden om ook maar een beetje warm te blijven en het was erg grappig.
Na het ontbijt liep ik woensdag met een Canadees meisje naar de gondel. We gingen een klein stukje omhoog en hadden hier een mooi uitzicht over het stadje en het meer. Vervolgens begonnen we aan een hike van 5 uur. Het was erg koud en bewolkt, hoe hoger we kwamen hoe erger het werd tot we helemaal in de wolken liepen en bijna niks meer zagen. Na 3,5 uur stijl omhoog lopen/klimmen behaalde we de top maar van het prachtige uitzicht dat normaal te zien was, was nu niks over. Het was steenkoud. Op de terugweg kwamen we een Duits meisje tegen en we besloten samen verder te gaan. Het klaarde iets op en en af en toe konden we door de wolken een klein stukje uitzicht zien. Terug bij de gondel besloten we nog 3 ritjes over de Luge baan te maken. Een soort bobslee baan met kart wagentjes. Hoewel ik nooit echt een ster met dit soort dingen ben geweest was dit echt super leuk en helemaal niet zo moeilijk. We pakte de gondel terug naar beneden, hadden een hele warme douche en aten bij het bekende Fergburger. Thuis deden we samen met onze twee andere kamergenoten lekker vroeg pyama's aan en keken we stephbrothers. Een vreselijk slechte film maar het werd een gezellige avond en we kletste nog heel erg lang door.
Donderdag ging om 6 uur de wekker wat niet echt een succes was. Ik zag nu ook ineens hoe verbrand ik was van de dag ervoor, de zon in Nieuw Zeeland is echt ontzettend sterk en zelfs met een boel bewolking komt hij er nog door. Na drie nachten in Queenstown gingen we de bus weer in richting Milford Sound. We maakte een tussenstop in te anau en reden verder door het Fiordland National Park. Het was een heel erg mooi park en onderweg stopte we nog een aantal keer bij watervallen en uitkijk punten. In een groot veld gingen we er even uit om rond te rennen en springen. Voor het eerst die week hadden we geluk met het weer en de zon begon steeds meer te schijnen. Uiteindelijk kwamen we aan bij het prachtige Milford Sound en maakte we een cruise van een kleine twee uur. Foto's doen deze plaats geen eer aan. Het water was zo blauw, de bergen echt gigantisch hoog, wat topjes sneeuw en wat groepen zeeleeuwen. Het was adembenemend. Na de cruise reden we door naar het hotel voor die nacht in te Anau. We liepen nog een rondje rond het meer, aten en luisterde naar live muziek.
Vrijdag ochtend gingen we weer de bus in. We keken een Nieuw Zeelandse film over Burt Munro. Onze eerste stop was Arrowtown, een schattig oud mini dorpje wat vroeger vooral gebruikt werd door de mijnwerkers. We kregen hier mountainbikes en reden een kleine 14km naar het punt waar de bus ons weer zou oppikken. Het was een mooie omgeving om te fietsen, een beetje Frankrijk achtig maar dan net wat ruiger en extremer. Ik was redelijk snel terug en moest nog een tijd op de rest wachten, eindelijk weer even van het zonnetje genieten. We reden verder via Cromwell. Hier was een fruitboerderij waar ze zelf heerlijk ijs maakte. Je koos je smaak ijs en fruit en dit blende ze dan. Ik koos voor yoghurt ijs met mango en feijoa, een Nieuw Zeelandse vrucht. Heel erg groot en heel erg lekker. Uitiendelijk reden we door naar Lake Ohau waar we ook zouden slapen. Het was een helder meer met heel erg koud water. We deden een bikini aan en gingen het water in. Niet echt een pretje maar daarna konden we bij het hotel in een hot tub. 's Avonds aten we daar en hadden we de laatste avond samen als groep. We leerde nog een Amerikaans spelletje, flip cup. In Nederland gebruiken we niet echt veel plastic bekertjes op feestjes maar anders zou het echt iets zijn voor iedere week.
Zaterdag ochtend gingen we de bus weer in, om kwart over acht pas deze keer dus we hadden een beetje kunnen uitslapen. We reden naar lake pukaki voor een uitzicht op mt. Cook, de hoogste berg van het eiland. Er was een beetje bewolking maar de toppen van de berg kwamen er gewoon weer bovenuit. Via lake tekapo reden we naar Fairlie, waar we gingen kijken op de boerderij van familie Taylor. Ze hadden een hele schattige boerderij met ontelbaar veel schapen in de hele omgeving. Ze hadden koekjes gebakken en we dronken thee. De man vertelde over zijn manier van boer zijn daar. De schapen zijn altijd buiten en eten alleen gras, verder krijgen ze niks kunstmatigs binnen. Doordat de omstandigheden zo goed zijn groeien ze toch uit tot hele grote schapen. Het was een erg gepassioneerde man en hij stal ook nog even de show door een schaap te scheren. Vanuit hier reden we door naar Geraldine voor een uurtje vrije tijd. Dit is toevallig ook de plaats waar Ad en Anita wonen. Ad pikte me op en we reden naar de boerderij. Echt een boerderij zoals ik ze in Nieuw Zeeland nu voor ogen heb, een leuk huis met één verdieping, meubels van het hout dat je overal in Nieuw Zeeland ziet en daarom heen heel veel grasvelden met koeien, tractors, melkmachines en cow showers. Ik vond het mooi om te zien wat ze allemaal hebben opgebouwd daar en ben blij dat ik even snel langs ben geweest.
Terug bij de bus reden we met groep door naar Christchurch, het eindpunt van onze reis. Ik ging naar mijn kamertje hier en pakte al mijn spullen in. We spraken met de groep af om op eigen initiatief nog samen ergens te gaan eten. Het was erg gezellig maar ik ging redelijk op tijd weer terug. Om 3:55 in de nacht werd ik opgehaald door een busje om naar het vliegveld te gaan. Hier bleek dat we drie kwartier vertraging hadden maar uiteindelijk gingen we dan toch richting Sydney. De vluchttijd was kort en het was een prima vlucht, tot we bij Sydney kwamen. De landingsbaan bleek namelijk niet in goede staat om te landen, we moesten rondjes boven het vliegveld blijven vliegen. Uiteindelijk bleven we maar rondjes vliegen en raakte onze benzine op. We vlogen door naar New Castle om daar een tussenstop te maken en te tanken. Uiteindelijk vlogen we weer terug naar Sydney waar we drie uur later aankwamen dan gepland. Mijn vlucht terug naar huis ging pas later in de middag maar ik moest nog wel langs huis om mijn grote koffer op te halen. Het was super druk op het vliegveld en de douane en controles duurde erg lang. Uiteindelijk sprong ik in de bus richting huis. Op het station kwam de bus vervolgens niet waardoor ik snel verder moest met de taxi. Thuis pakte ik vliegensvlug mijn spullen en kleedde me om. Met de taxi ging ik snel weer naar het vliegveld, ongeveer anderhalf uur voor mijn vlucht was ik daar. Bij het inchecken bleek mijn koffer te zwaar en ik moest dus nog dingen weg gaan gooien. Uiteindelijk kwam ik door alle controles en op het moment dat de gate open ging kwam ik precies aan. Ik had eigenlijk in gedachten gehad om rustig naar huis te kunnen. Mijn koffer in te pakken, misschien nog even de zee in te springen, te douchen en nog wat te eten. Helaas kwam dat er niet van maar ik en al mijn spullen zaten gelukkig op het vliegveld.
Terug bij de bus reden we met groep door naar Christchurch, het eindpunt van onze reis. Ik ging naar mijn kamertje hier en pakte al mijn spullen in. We spraken met de groep af om op eigen initiatief nog samen ergens te gaan eten. Het was erg gezellig maar ik ging redelijk op tijd weer terug. Om 3:55 in de nacht werd ik opgehaald door een busje om naar het vliegveld te gaan. Hier bleek dat we drie kwartier vertraging hadden maar uiteindelijk gingen we dan toch richting Sydney. De vluchttijd was kort en het was een prima vlucht, tot we bij Sydney kwamen. De landingsbaan bleek namelijk niet in goede staat om te landen, we moesten rondjes boven het vliegveld blijven vliegen. Uiteindelijk bleven we maar rondjes vliegen en raakte onze benzine op. We vlogen door naar New Castle om daar een tussenstop te maken en te tanken. Uiteindelijk vlogen we weer terug naar Sydney waar we drie uur later aankwamen dan gepland. Mijn vlucht terug naar huis ging pas later in de middag maar ik moest nog wel langs huis om mijn grote koffer op te halen. Het was super druk op het vliegveld en de douane en controles duurde erg lang. Uiteindelijk sprong ik in de bus richting huis. Op het station kwam de bus vervolgens niet waardoor ik snel verder moest met de taxi. Thuis pakte ik vliegensvlug mijn spullen en kleedde me om. Met de taxi ging ik snel weer naar het vliegveld, ongeveer anderhalf uur voor mijn vlucht was ik daar. Bij het inchecken bleek mijn koffer te zwaar en ik moest dus nog dingen weg gaan gooien. Uiteindelijk kwam ik door alle controles en op het moment dat de gate open ging kwam ik precies aan. Ik had eigenlijk in gedachten gehad om rustig naar huis te kunnen. Mijn koffer in te pakken, misschien nog even de zee in te springen, te douchen en nog wat te eten. Helaas kwam dat er niet van maar ik en al mijn spullen zaten gelukkig op het vliegveld.
Dat was het dan, mijn hele reis zit erop. Het was een prachtig avontuur waar ik alleen maar met een heel positief gevoel op terug kan kijken. Ik heb genoten van ieder moment. Dit zal het laatste berichtje zijn op mijn website, bedankt voor het volgen van mijn verhaal en hopelijk tot snel weer in het echte leven.
Liefs, Maartje
Liefs, Maartje